| 42

Witajcie Drobinki, 

Cały czas uzupełniam listę blogów, które odwiedzam, więc jeśli któregoś pominęłam proszę wysłać mi link. Mam w planach nadrobić wszystko, ogólnie dziś pomyślałam, że zacznę czytać blog po blogu od początku. To jak czytanie dobrych książek, więc mam ich około sześćdziesięciu. 

Poranek miałam nawet spokojny, mimo tego chęci mi nie powróciły. Może miałam je przez chwilę, no ale tylko do czasu. Nim moja kochana rodzicielka nie wtrąciła mnie z równowagi. Jestem przewrażliwiona na punkcie bakterii, tych wszystkich zarazków. I po prostu nienawidzę, nie znoszę gdy ktoś kichnie czy kaszlnie nie zakrywając dłonią ust. Okropne! 

A więc moja herbata stała na biurku, matka sobie coś sprawdzała w komputerze i kaszlnęła. Prosto na moją herbatkę... Wpadłam w szał. Ona dobrze wie, że to niekulturalne, że tak się nie robi. Przede wszystkim rozbawiło ją to, że się wkurzyłam. Później było już gorzej, kiedy ją pouczałam, zaczęła mnie popychać i wyzywać kiedy zabierała mi router a ja chciałam go jej wyrwać. Ale nie miałam siły się z nią szarpać. 

Cały czas mnie wyzywała i obgadywała mnie z siostrą, która jest równie nienormalna jak jej mamusia. 

Rozwaliłam sobie udo. Emocje mnie przerosły. Przez co dziś zjadłam niewiele i nie mam chęci by jeść. Poszłam spać, wołała mnie na obiad. Myśli, że zjem po tym jak nazywała mnie "krową"? Żałosne, zawsze pytam siebie dlaczego nie mam innej matki. Przecież rodziny się nie wybiera. W akcie zemsty zablokowałam jej wszystkie strony jakich używa, strzeżone hasłem. Powodzenia, mamo. 

Już mi się nie chcę płakać. Użalać się nad swoim żałosnym życiem, bo przecież cały czas właśnie to robię, prawda? 

Nie czuję nic. I niech tak pozostanie. Nabawiłam się cholernej migreny.

Mam nadzieję, że Wasza pierwsza część dnia była lepsza od mojej. 

*

Godzinami mogłabym patrzeć na blade ciała i wystające kości.